Το τελευταίο πράγμα που σας ενδιαφέρει κύριε καθηγητά είναι η ευημερία των αθώων σας. Δέχομαι να αναλάβω τις ευθύνες της αμοιβαίας συμπάθειάς μας και να θρέψω κάθε αυταπάτη που απογειώνει τη σκέψη σας. Είστε σίγουρος όμως, ότι η ειλικρινής στα πλαίσια του τυπικού συμπεριφορά μου μπορεί να σας ευχαριστεί για καιρό ακόμα; Είμαι βέβαιος, ναι κύριε καθηγητά, εγώ, πως δε θα φύγει παρά γρήγορα από πάνω μου το στίγμα του συμπαθούς αθώου γιατί έμαθα τελευταία - και διαβάζοντας ενα, δυο βιβλία εκτός πλαισίου - πως η φύση λειτουργεί συγκριτικά. Διαπιστώνω λοιπόν πως μιας και θα χάσω το προνόμιο τούτο πρέπει να πορευτώ από τώρα που είναι νωρίς, προς την εξερεύνηση όλων εκείνων των ελευθεριών, που θεωρούσατε δικές σας.